Sytë e mi të përlotur kërkonin të lexonin atë emër

Sytë e mi të përlotur kërkonin të lexonin atë emër. Buzët e thara donin
t’a thërrisnin, por ato kater shkronja më mblidheshin në fyt, dhe prej
buzëve dilnin vetëm ngashërima. Përmes lotëve shikoja atë fytyrë, që më
dukej sikur ishte bërë e huaj , e pakapshme!
Mundohesha t’a prekja, por sytë e tij më largoheshin.
Unë i flisja dhe ai smë kthente përgjigje,pasi nuk dinte çtë më
thosh,nuk mund të më jepte atë dashuri qê unë i dhuroja........
Vrapoja pas tij, por rëra e ftohtë e plazhit më pengonte.
Dallgët ngadalësonin vrullin e tyre të shpejtë pranë bregut, dhe
talleshin me përpjekjet e dëshpëruara që bëja!
Dikur ato dallgë, qe tani më shikonin me përçmim, shkumëzojnë të gëzuara
mbi trupin tim të vetëm!
Do të doja që dashuria të më merrte në krahë dhe të shkonin ashtu të
përqafuar drejt rërës së ngrohtë.
Gishtërinjtë e tij të ngatërroheshin nëpër flokët e gjatë, bjond , që
shkëlqenin nën rrezet e buta të diellit.
Por tanimë, kujtimet e atyre ditëve janë kthyer në një makth pa mbarim.
Ardhja e dimrit, së bashku me rrezet e diellit, kish ftohur edhe zemrën e saj